Bouwers van een levend huis

De aanleiding was niet eens iets om trots op te zijn.

Éen van mijn zonen vergold kwaad voor kwaad. Welteverstaan: hij vergold klein kwaad voor groot kwaad. Als we één speerpunt in de opvoeding hanteren is dat er géén kwaad voor kwaad wordt vergolden. Gebeurt al genoeg in de wereld. Níet in dit huis.

En deze lieve jongeman had de afgelopen jaren dikwijls deze reprimande ontvangen.

Daarom werd ik deze keer erg boos. Te boos. En zondig dan maar eens niet.. Ik voelde teleurstelling, machteloosheid. Verdriet. Frustratie. Alles tegelijk en meer dan goed was.

De lieve jongen ontving straf.

Maar daarna had ik spijt. Hij ook. Het duurde even voordat we weer bij elkaar kwamen. Tot ik merkte dat hij wel anders wílde maar gewoonweg niet wist hóe dan. Toen kon ik hem in mijn armen sluiten, en was ik bereid opnieuw aan zijn hand te zoeken naar de juiste weg. Ik wist het ook niet meer, hóe dan. Straf, praten en vergeving vragen hadden hem nog niet veel verder gebracht.

Maar die juiste weg kwam.

Een paar dagen later wist ik het. Hij heeft ónderwijs nodig! Inzicht in de wil van God. En Godzijdank hebben we een onuitputtelijke Bron, Zijn Woord. Er vormde zich een beeld in mijn hart, wat ik als frame kon gebruiken:

We zijn als gezin bouwers van ons huis. Iedereen zijn aandeel. En, aangaande mij en dit huis, willen wij de Heere dienen. Níet als dwaze bouwers. Als wijze bouwers, elkaar opbouwen, tot eer van God.

Volmondig stemden ze in, toen ik hen vooraf vroeg of God de Heere Koning is in hun leven, en ze Hem willen dienen. En terwijl ik de praatplaat tekende besprak ik samen met alle kinderen de betekenis..

Wat we dóen laat zijn wie we zijn. Al onze daden komen voort uit het hart. Op wie is je hart gericht? Is dat op de ander? Op God? Dan bouw je op een fundament, en dan zijn de gevolgen van je daden tot eer van God, een zegen voor de ander én voor jezelf.

Of draaien je daden om je eigen welzijn? Dan heb je maar weinig loon, en zijn de vruchten zelfs schadelijk voor de ander en uiteindelijk óók voor jezelf. De dwaze bouwer leed zelf het meest, hij koos de makkelijkste weg, maar bij de storm verloor hij alles wat hij dacht te hebben.

Waar voedt de dwaze bouwer zich mee? Met alles wat uit de wereld komt. Gemakzucht, luiheid, leven voor jezelf, hij hóórt namelijk wel hoe het moet, maar doet het niet.

Waar voedt de wijze bouwer zich mee? Met het woord! Hij hoort wat goed is en hij doet het ook. En wat zijn de gevolgen? ‘Vreugde, blijdschap, vriendschap..’ Uit liefde voor God kiest hij de moeilijkste weg, omdat hij weet dat hij anders elke storm níet doorstaat. Gods liefde voor ons, en onze liefde voor Hem is het fundament!

En o ja, op de storm heb je geen invloed. Aan een aanleiding kun je niets veranderen. Dat kan op allerlei manieren en gebeurt waar je ook bent, en vaak onverwacht. Dat is de dynamiek, dat is de gebrokenheid van de wereld. Waar je wél invloed op hebt: ‘wat wíl je ermee doen’.

Je bent, hoe dan ook, een bouwer. Of je bent een wijze bouwer en je bouwt óp, of dwaas, en je breekt af. En bij beiden pluk je de vruchten, en draag je de gevolgen.

En als je niet weet wát je moet doen in een moeilijke situatie, stel je dan voor dat de Mensenzoon op jouw leeftijd in jouw plaats zou staan. Wat zou Hij doen?

De zoon die het onderwijs ogenschijnlijk het hardst nodig had, zat op het puntje van de stoel om mee te doen. Hij dronk het in.. en mijn hart stroomde vol van vreugde en dankbaarheid dat er uit een moeilijke situatie iets moois geboren was.

De praatplaat blijft wel even hangen. Hij zorgt er namelijk voor dat we mét de kinderen praten in plaats van tégen.. we kijken ernaar als er iets ‘dwaas’ gebeurt, of juist als er iets ‘wijs’ gebeurt. Wat was de aanleiding? Wat gebeurde er? Voelde je je al slecht? Had je dat dan niet beter met ons kunnen delen, zodat we je konden helpen? Wat dacht je toen, of aan wie dacht je? Wat wilde je bereiken? Wat was het gevolg? Had je het kunnen voorkomen? Wat had een wijze bouwer gedaan? Of juist, stel je eens voor dat je dwaas had gehandeld, wat waren dan de gevolgen geweest..

Het helpt ons onder andere met het volgende:

• Bewustmaken van het feit dat gedrag altijd gevolgen heeft.

• Dat wijsheid vaak de moeilijkste weg vraagt maar wel de meeste zegen geeft.

• Dat iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid draagt, ongeacht wat de ander doet.

• Dat we maar één bron van wijsheid hebben: het Woord, níet wat de wereld zegt met hun ‘opkomen voor jezelf’.

• Openhartig leren zijn over zwakke momenten; zodat we extra geduldig leren zijn voor elkaar.

• Omdat het schema ‘leeg’ blijft krijgt elk gesprek zijn eigen wendingen en invalshoeken.

--- --- ---

Ik ben als moeder geroepen het karakter van mijn kind te vormen, en de Weg te wijzen. Het kind te leiden, bij te schaven en te kneden, te sturen, voor zover mijn invloed reikt. En dat is toch verder dan mijn soms wanhopige ziel op dat moment denkt....

Een paar dagen later vroeg ik zomaar tussendoor aan mijn zoon of hij nog wel eens denkt aan de ‘wijze en de dwaze bouwer’. ‘Ja! Hoor!’ en even later: ‘en ook aan die raceauto..’ En, díe wist ik even niet meer, dat was een voorbeeld dat ik lang geleden eens gebruikt had. Maar één ding is zeker: levende beelden blijven beter hangen dan we durven hopen. Dat geeft moed!